Een hele rare vraag kwam ineens bij mij op toen ik in de auto op weg naar mijn atelier een hond en zijn baasje zag lopen. Deze hond keek zo vrolijk op naar z'n baasje, en zo gelukkig, dat ik ineens bedacht dat veel honden en hun bazen verveeld over straat lopen. Zelfs heel vaak met een mobiel in de handen. Het baasje bedoel ik dan.
Ineens bedacht ik mij: wat als je nooit wat leuks doet met je hond. Dag in dag uit hetzelfde rondje en liefst snel, terwijl je op je telefoon kijkt.
Wat als jou hond jou helemaal zat is?
10 à 12 jaar
Als je bedenkt dat je hond misschien maar zo'n 10 à 12 jaar heeft gemiddeld, dan moeten we toch ons best doen om het leuk voor ze te maken?
Stel dat het mogelijk is - even heel gek gedacht: Zou jou hond van je willen scheiden?
Op zoek naar een leukere baas? Eentje die ook van hem houdt, maar meer aandacht en waardering geeft?
Want mannnn.... wat doen die honden veel voor ons.
Ze staan altijd voor je klaar, veroordelen je nooit, als je down bent, krijg je die natte neus even in je handen en peppen ze je op, door knuffelen en aaien trekken ze heel veel spanning uit ons en zorgen ze ervoor dat er weer tegen kunnen.
En nog veel meer.
Mooie verhalen
Ik heb al zo enorm veel bijzondere verhalen gehoord wat een hond voor mensen heeft betekent.
Zulke mooie verhalen!
Weer trainen
Terwijl ik in m'n atelier dit zit in te tikken in m'n laptop, ligt m'n hond Jack nu op het kleed onder m'n bureau. Ik bedenk dat het geen kwaad kan om weer te trainen of te spelen met hem. Oude honden die niet meer goed kunnen bewegen kunnen wel snuffel spelletjes doen. Je kent het vast wel. Zo'n snuffelkleed waar je wat brokjes in verstopt.
Jack pakt steeds gelijk een speeltje als ik op sta, daar wordt ik ook wel eens simpel van, maar moet er ook wel om lachen.
Zou jou hond bij je blijven?
p.s.
Deze ruwharige teckel heb ik getekend met kleurpotlood.
Omdat het precies aangeeft wat hij van een situatie vind, is het zo grappig en heb ik het met een motiverende quote op de achterzijde laten drukken op een beker.
De meeste portretten laat ik inscannen op een enorm hoge resolutie. Hierdoor is het mogelijk om de portretten bijvoorbeeld groter af te laten drukken zoals de gorilla of op een andere manier te gebruiken.
Bijvoorbeeld om op een t-shirt te laten drukken.
Maar Jack, deze ruwharige teckel heeft al heel veel fans, en als ik ook nog eens met een t-shirt met hem erop ga rondlopen, krijgt hij nog meer attitude.
Maar Jack, deze ruwharige teckel heeft al heel veel fans, en als ik ook nog eens met een t-shirt met hem erop ga rondlopen, krijgt hij nog meer attitude.
Dus dan maar op een beker.
p.s.
Een Afghaanse windhond in kleurpotlood
Dit portret in kleurpotlood van deze mooie Afghaanse windhond is een super lieve en heel intelligente hond die nu een paar maanden bij haar nieuwe baas is.
Ze was al haar lange haren kwijt en was kort geknipt of geschoren, omdat al het haar aan het klitten en vervilten was. Ze werd heel onrustig als je haar wilde borstelen dus dan maar even alle haren kort.
Een relaxte Afghaanse windhond
Nu zie je een heel andere hond, ze heeft het enorm naar haar zin, is relaxed, ze laat zich borstelen en ze is zo lief!
Maar nu het portret: een spierwitte hond op een wit vel papier….
Nee, deze hond komt beter uit op papier dat een tint heeft dat ook in haar vacht zit.
Op zwart papier vond ik het te hard worden, past ook niet bij haar karakter.
Het wit uitsparen
Normaal met het maken van een portret met kleurpotlood, spaar je het wit uit.
Dat betekent ook dat als je een streepje verkeerd hebt gezet, je het nooit meer zo mooi wit krijgt, en je tekening eigenlijk mislukt is.
Natuurlijk kan je stiften met witte verf gebruiken, dan heb je een portret in mixed media om het zo te noemen.
EEN WIT POTLOOD
Maar nu kon ik een wit potlood gebruiken. Het was even omschakelen, maar ook weer heel leuk om zo te tekenen.
Vooral die mooie witte wimpertjes neerzetten maakt zo’n oogje gelijk wat sprekender.
Vooral die mooie witte wimpertjes neerzetten maakt zo’n oogje gelijk wat sprekender.
EEN EERSTE OPZET VAN HET PORTRET VAN EEN WITTE AFGHAANSE WINDHOND
Een eerste opzet. Het lijkt zo nogal een kinderachtige tekening, maar het geeft voor mij de juiste plek aan voor de ogen, neus, bek en de richting waarop de haren vallen.
Het eerste oogje
Dan het eerste oogje getekend. Helemaal gefocust omdat dit zo belangrijk is.
Een stipje op de verkeerde plek en het is een andere hond i.p.v. Jayda.
Het tweede oogje
Het tweede oogje staat erop en de neus met de glijplekjes. Elke neus is anders. Dit is nog een mooi zwart neusje.
Vrolijke hond
Het lijkt echt alsof ze alsmaar lacht.
Het is zo'n lieve, vrolijke hond. De bek is op de foto open, dus tong en tanden moeten getekend worden.
Het is zo'n lieve, vrolijke hond. De bek is op de foto open, dus tong en tanden moeten getekend worden.
Licht komt van links
Op de foto komt het licht vanaf links en is haar linkerkant onderbelicht. Ik kan ervoor kiezen om het dan ook precies zo donker te tekenen, maar dat vind ik niet mooi. Van haar rechter kant is duidelijk welke kleuren er in de vacht zitten en dat gebruik ik ook aan haar linkerzijde. Wel met een klein beetje donkerder tinten, want anders klopt het ook weer niet.
Vraagje voor jou:
Ik ben benieuwd wat je ervan vind. Vind je het leuk om zo het proces een beetje te volgen, en is er iets waarover je meer informatie zou willen?
p.s.
Dit keer ben ik met olieverf aan de slag gegaan en ook op een wat groter formaat, nl. 80 x 60 cm.
Het is op linnen geschilderd. Dat is heel anders dan het strakke, gladde papier waar de portretten op gemaakt worden. En ook niet met potlood, maar met olieverf.
Dit linnen doek heeft een structuur en dat was even wennen met het schilderen van de kleinste haartjes.
Hieronder zie je een aantal foto’s hoe de opbouw is van het schilderij.
Het leuke is dat vanaf het moment dat het oog er goed op stond, dat het schilderij toen al beetje begon te leven.
Na een post op Instagram was er gelijk iemand die interesse had en het schilderij wilde reserveren als het klaar was.
Er zitten toch nog veel kleurtjes in, al zou je ’t niet zeggen.
Maar om de diepte te krijgen, de vacht is vrij dik, en het gevoel alsof je ‘m wil aaien, zijn er een hoop lagen nodig.
En met olieverf moeten alle laagjes eerst goed drogen voor je de volgende kan doen.
Het is ook mogelijk om het anders aan te pakken, maar op deze manier vind ik het mooiste resultaat.
Deze puma heeft een thuis gekregen in een woning op Ibiza.
De kleuren van het schilderij komen zo mooi overeen met het interieur. Hij heeft een mooie plek gekregen!
p.s.
Lana de Golden Retriever
Lichtpuntje
Het portret van Lana de Golden Retriever is op een mooi groot formaat gemaakt: A3.
Lana is een golden retriever van 12 jaar oud hoewel je dat niet zou zeggen.
Ze heeft nog een hele fitte, jonge uitstraling, zeker voor een Golden Retriever..
Over het algemeen is ze nog heel speels, maar soms heeft ze een beetje last van haar achterhand.
Een dolle Golden Retriever
Ze kan lekker gek doen aan de riem en thuis pakt ze steeds een speeltje en daagt ze je uit om mee te spelen.
De eigenaresse Maresa, heeft haar vanaf dat ze pup is.
Ze hadden daarvoor ook een Golden, maar die hebben ze helaas heel jong al verloren.
Ze hebben daarna weer voor een Golden Retriever gekozen vanwege het lieve karakter dat zeker geschikt is voor in een gezin.
Maar ook vanwege andere eigenschappen die echt bij een Golden passen.
Lana
De naam Lana is gekozen vanwege de betekenis.
Lana, Alana of Svetlana betekent lichtpuntje.
En dat is ze zeker voor Maresa en haar gezin.
Iedereen maakt goede en minder goede tijden door, en Lana is steeds een lichtpuntje geweest.
Ze is eigenlijk altijd bij Maresa, en is daarom echt een baken, een stille kracht.
Van het portret vind Maresa dat ze zo goed gevangen is.
Het is niet zo maar een Golden, maar het is zo overduidelijk Lana.
Geen ochtend humeur
Ze staat er ook heel vrolijk op, en zo is ze ook.
Mensen vragen onderweg tijdens het uitlaten ook vaak aan Maresa of ze haar mogen aaien want ze is zo vrolijk en lief.
Vooral kinderen vragen dit vaak.
In m’n atelier hangt een print van het portet van Lana en de reactie van mensen is inderdaad als ze naar het portret kijken dat ze moeten lachen, omdat ze er zo vrolijk en tevreden op staat.
Roze knuffel hart
Op de vraag wat Lana het liefste doet, of waar ze erg gek op is antwoord Maresa gelijk: Dat is haar roze knuffel hart.
Dat heeft Maresa eens gekregen voor haar verjaardag.
Steeds als Maresa of iemand anders binnenkomt, pakt ze haar roze knuffelhart.
Het is ook zo’n leuk gezicht, zo’n grote witte hond met zo’n roze knuffelhart.
Daar is ze helemaal gek op.
p.s.
