Ken je die verschrikkelijke eigenwijze blik van een ruwharige teckel?
Zo één van: je kunt dit nu wel willen, maar wil ik dat wel? En is dat eigenlijk wel goed voor mij?
Die blik krijg ik van m'n ruwharige teckel als ik maar door blijf gaan met allerlei dingen af maken.
Nog eventjes dit, nog eventjes dat, en dan ga ik echt met je spelen Jack!
Of: "nog even deze mail beantwoorden en dan gaan we lekker naar buiten!"
Lijstje
Maar dan ben ik toch langer bezig omdat iets niet lukt of meer tijd kost.
Ik merk dat ik moe wordt, maar toch wil ik het af hebben, dan kan ik het van m’n lijstje schrappen en dan is het maar af.
Magische grens
Wat ik wel weet, maar heel goed weet te negeren is dat ik weer richting een soort magische grens ga.
Als ik daar overheen kukel, dan ben ik ook echt ineens heel erg moe en heb moeite met concentreren, en dat kan tot de volgende dag duren voor ik er weer ben.
Burn-out
Allemaal dank zij een echte flinke burn-out een aantal jaren geleden.
Die grens heeft m’n hond perfect door en hij onderneemt in tegenstelling tot mijzelf wel actie.
Dat doet hij door “te vervelen”:
Eerst tegen me opspringen terwijl ik aan het werk ben, dan blaffen, dan een speeltje steeds op m’n schoot gooien en als ik dan nog het lef heb om niet naar hem te luisteren, dan komt ‘ie met grof geschut: z’n snuit.
Snuit
Die snuit weet ‘ie perfect op de meest gevoelige plek in m’n dijbeen te planten. Met kracht!
En dat doet ‘ie een paar keer achter elkaar.
Tja, dat doet mij echt wel stoppen.
Tja, dat doet mij echt wel stoppen.
Buiten
Een maal buiten, haal ik een paar keer diep adem en besef dat ik deze pauze heel hard nodig had.
M’n schouders zakken weer naar de normale stand en ik merk dat ik een beetje opgefokt was en nu weer tot rust kom.
Het adrenaline peil kan weer zakken.
Het is zo stom! We weten het.
Veel mensen hebben een burn out gehad.
En we willen alles eraan doen om te voorkomen dat we er ooit weer een krijgen.
Maar toch is het zo moeilijk om niet in oude patronen te vervallen.
Het is zo moeilijk om zo nu en dan toe te geven en te kiezen voor een rust moment voor jezelf.
Alsof je jezelf dan lui vind!
Stel je voor dat iemand je snapt terwijl je even op de bank zit.
Een dier ontneemt zichzelf z’n slaap of rust niet. Dat doen alleen mensen.
En als ze slapen, dan zijn ze zó ontspannen!
Dit portret in kleurpotlood van een slapende teckel is verkrijgbaar als print in de shop.
Een vraagje voor jou:
Hoe houd jouw hond je een spiegel voor?
Ik ben benieuwd. Laat je een berichtje achter?
p.s.
0 Comments